Zgodnie z unijnym rozporządzeniem klient ma prawo zamówić, co chce, a restaurator, kelner czy pracownik baru szybkiej obsługi musi go szczegółowo poinformować, że w potrawie którą wybrał, są alergeny. Powinien je wymienić. Lista uczulaczy jest dołączona do rozporządzenia.
Do najczęstszych alergenów pokarmowych należą: gluten, który wchodzi w skład różnych gatunków mąki, następnie ryby, jajka, mleko i orzechy i.t.d Potrawy zawierają często wiele składników, mają fantazyjne nazwy, konsument ma prawo wiedzieć, co dostaje na talerzu. Z kolei każda szanująca się restauracja powinna zadbać o właściwe poinformowanie o alergenach, nawet dla własnego dobra. Ma też prawo wyboru, jak to zrobi.
Może to zaznaczyć w menu, przekazywać przez odpowiednio przeszkolony personel czy też wywiesić tabliczki: "Uwaga, w pierogach jest gluten”.
Składniki alergenne w danym rodzaju żywności stanowią kryterium wyboru dla określonej grup konsumentów, szczególnie tych cierpiących na alergie lub nietolerancje pokarmowe. Zmieniające się przepisy prawa żywnościowego mają na celu ochronę konsumentów i zapewnienie im właściwej informacji o dostępnej na rynku żywności.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności , wprowadza szereg zmian w znakowaniu żywności. Jedną z ważniejszych są przepisy dotyczące przekazywania informacji o alergenach w przypadku żywności niepakowanej. Rozporządzenie wprowadza również zmiany co do przedstawiania alergenów na etykietach produktów spożywczych.
Prawidłowa informacja o alergenach na żywności opakowanej
Aktualnie kwestie związane ze sposobem zapisu alergenów na etykietach reguluje Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych. W załączniku nr 1 wymieniona jest lista składników uznanych za alergenne, która jest identyczna z listą europejską zawartą w Rozporządzeniu 1169/2011.
Aby produkt był właściwie oznakowany, w wykazie składników danego produktu należy podać nazwę każdego składnika alergennego oraz składnika pochodzącego ze składnika alergennego wykorzystywanego do produkcji i obecnego w gotowym produkcie, nawet jeśli jego forma uległa zmianie. Zatem sformułowanie zawarte pod wykazem składników, że „produkt zawiera alergeny: gluten, mleko, soję”, jest informacją niepoprawną. Alergeny mają być wymienione w wykazie składników. Są produkty, na których nie jest wymagane podawanie składu; wówczas na etykiecie należy wymienić alergeny w oddzielnym sformułowaniu. Zawsze należy odnosić się do nazwy składnika, która jest podana w wykazie alergenów, np. „mąka pszenna”, a nie „mąka (zawiera gluten)”. Nie ma obowiązku pisania przy takim składniku słowa „alergen”. Należy też brać pod uwagę substancje dodatkowe, substancje pomagające przetwarzaniu, nośniki substancji dodatkowych czy aromatów. Na przykład: „emulgator: lecytyna sojowa” zamiast „emulgator: E 322”. W przypadku aromatów należy informować o alergenach, np. że zawierają laktozę z mleka lub mąkę pszenną, albo olej arachidowy, który może być nośnikiem.
Lista składników alergennych – załącznik II do Rozporządzenia 1169/2011
1. Zboża zawierające gluten (tj. pszenica, żyto, jęczmień, owies, pszenica orkisz, kamut lub ich odmiany hybrydowe) oraz produkty pochodne.
2. Skorupiaki i produkty pochodne.
3. Jaja i produkty pochodne.
4. Ryby i produkty pochodne.
5. Orzeszki ziemne (orzeszki arachidowe) i produkty pochodne.
6. Soja i produkty pochodne.
7. Mleko i produkty pochodne (łącznie z laktozą).
8. Orzechy, tj. migdały, orzechy laskowe, orzechy włoskie, orzechy nerkowca, orzechy pekan, orzechy brazylijskie, pistacje/orzech pistacjowy, orzechy makadamia i produkty pochodne.
9. Seler i produkty pochodne.
10. Gorczyca i produkty pochodne.
11. Nasiona sezamu i produkty pochodne.
12. Dwutlenek siarki i siarczyny w stężeniach powyżej 10 mg/kg lub 10 mg/l w przeliczeniu na SO2.
13. Łubin i produkty pochodne.
14. Mięczaki i produkty pochodne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz